Zdecydowanie nie wychodzi mi pisanie ostatnimi czasy. Jak moje sprawy zawodowe zostały lekko zawieszone pod koniec grudnia, tak ja dalej próbuje coś planować... wolno... mi to idzie. W każdym razie obecnie nadal jestem w Bursie, gdzie szykuje się w żółwim tempie do odjazdu. Dziś pada śnieg co jest dość nietypowe, ale pewnie za kilka dni znowu będzie z 22 stopnie heh, jak to w Turcji;p! Trudno mi uwierzyć, że za tydzień bede juz w Polsce. Najpierw jednak impreza pozegnalna i Stambul, Stambul. W koncu. Postaram sie na miejscu w domu, przy moim ukochanym biurku i z lampka w tle, nadrobic blogowe zaleglosci, bo duzo sie dzialo i dzieje.
Co dalej?
Hmm... od 3 tygodni miotam sie miedzy powrotem do Bursy do innej firmy, a pozostaniem w Polsce, albo wyjazdem do innego kraju, miasta, itp. Obecnie stan zawieszenia przedluza sie, ale jestem dziwnie spokojna. Nauczona tym, ze planowanie mi nie wychodzi zupelnie, staram sie troche mniej kontrolowac przebieg tego co jest i co ma byc w przyszlosci... choc... znajac moja zbyt bardzo analizujaca nature nie jestem w stanie wyzbyc sie tego czasem dosc przydatnego nawyku. Takze... tak jak ta notka jest mega skolowana, tak obecnie ja rowniez jestem gdzies w abstrakcyjnej przestrzeni mojego jestestwa.
Konkrety?
Nadal czeka mnie pakowanie.
Nadal czekam na odpowiedz z jednej firmy.
Nadal nie rozumiem czego turecka policja jest tak... nieprzewidywalna jesli chodzi o tzw. residence permit.
Nadal tyje.
Nadal kocham karamel brownie i nienawidze wisienki.
Nadal jem lahmacun.
Nadal stosuje moj czekoladowy rehab, co mi obecnie idzie dosc dobrze od 3/4 dni... ale juz nie moge...
Nadal turecki chleb jest PYSZNY, zbyt dobry i zbyt tuczacy.
Nadal wygladam jak toczaca sie kulka....
Nadal uzalezniona od atom tavuk [kebap z kurczakiem...]
Nadal...
Jak widac, nie zmienilo sie zbyt wiele w moim zyciu, chyba? Wiecej NA PEWNO po powrocie, moze tez cos wiecej o muzyce na moim zapomnianym blogu, bo nadal... slucham, sledze, ale troche juz mniej intesywnie.
A na dzis, tak rano sobie w domku odkurzylam jeden album i ten kawalek z przeszlosci, jak milo:
Co dalej?
Hmm... od 3 tygodni miotam sie miedzy powrotem do Bursy do innej firmy, a pozostaniem w Polsce, albo wyjazdem do innego kraju, miasta, itp. Obecnie stan zawieszenia przedluza sie, ale jestem dziwnie spokojna. Nauczona tym, ze planowanie mi nie wychodzi zupelnie, staram sie troche mniej kontrolowac przebieg tego co jest i co ma byc w przyszlosci... choc... znajac moja zbyt bardzo analizujaca nature nie jestem w stanie wyzbyc sie tego czasem dosc przydatnego nawyku. Takze... tak jak ta notka jest mega skolowana, tak obecnie ja rowniez jestem gdzies w abstrakcyjnej przestrzeni mojego jestestwa.
Konkrety?
Nadal czeka mnie pakowanie.
Nadal czekam na odpowiedz z jednej firmy.
Nadal nie rozumiem czego turecka policja jest tak... nieprzewidywalna jesli chodzi o tzw. residence permit.
Nadal tyje.
Nadal kocham karamel brownie i nienawidze wisienki.
Nadal jem lahmacun.
Nadal stosuje moj czekoladowy rehab, co mi obecnie idzie dosc dobrze od 3/4 dni... ale juz nie moge...
Nadal turecki chleb jest PYSZNY, zbyt dobry i zbyt tuczacy.
Nadal wygladam jak toczaca sie kulka....
Nadal uzalezniona od atom tavuk [kebap z kurczakiem...]
Nadal...
Jak widac, nie zmienilo sie zbyt wiele w moim zyciu, chyba? Wiecej NA PEWNO po powrocie, moze tez cos wiecej o muzyce na moim zapomnianym blogu, bo nadal... slucham, sledze, ale troche juz mniej intesywnie.
A na dzis, tak rano sobie w domku odkurzylam jeden album i ten kawalek z przeszlosci, jak milo:
Take your time;)
Mam nadzieje, ze dziala, bo w Turlandii cholera blokuja yt! Co za kraj, co za czasy;)
Sorki za bledy stylistyczne...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz